Een dagje Virginiaanse geschiedenis
Met Naomi en Roberto heb ik afgesproken ze om half tien van de metro op te halen. Naomi leest al een tijdje dit blog en ook op Facebook hebben we regelmatig contact. Het is leuk haar in levende lijve te zien.
We gaan vandaag een beetje Virginiaanse geschiedenis opsnuiven en beginnen bij het Manassas Battlefield. Na even in het museumpje rond te hebben gekeken, gaan we de film kijken. Voor mij is dat dus de tweede keer in een week, maar het is een boeiende film, dus geen straf.
Na afloop is het bijna tijd voor de wandeling met een ranger, dus daar gaan we buiten in het zonnetje op wachten. Intussen landt een prachtige bluebird op een van de kanonnen, zodat Naomi en Roberto dit mooi gekleurde vogeltje ook kunnen bewonderen.
Dit keer treffen we een vrouwelijke ranger, die het verhaal van de eerste veldslag van de Burgeroorlog weer net iets anders vertelt, dan de ranger van dinsdag. Daarom vind ik het nooit erg om bepaalde plekken meerdere malen te bezoeken. Ik leer iedere keer weer nieuwe dingen bij.
Bij het oude stenen bruggetje, dat strategisch zo belangrijk was voor beide legers, stappen we even uit en maken een korte wandeling. Ook hier staan langs de Bull Run rivier hele velden met Virginia bluebells. We maken een aantal foto's en gaan dan verder met de rit.
>a
Binnendoor rijd ik naar Middleburg. Het is een mooie weg met alle bloeiende bomen. In Middleburg gaan we lunch bij de Red Fox Inn. Deze historische inn stamt uit 1728 en is er heel trots op, dat Jackie Kennedy er logeerde.
Helaas zit hun terrasje met dit lekkere weer vol, dus we vragen een tafeltje binnen. Naomi had al in mijn blog over de Virginiaanse pindasoep hier gelezen. Daarvan delen ze een kop en die gaat op, dus het moet lekker geweest zijn.
Daarna bestellen Naomi en Roberto allebei een bbq sandwich, die werkelijk enorm is. Ik neem mijn oude favoriet, ham en brie met apple chutney. Het is, zoals altijd, weer erg lekker in deze gezellige taverne.
Vanmiddag staat een bezoek aan de Oatlands plantage in Leesburg gepland. We kopen kaartjes en moeten iets langer, dan een half uur, wachten op de volgende rondleiding. We bekijken de tuinen, die er wat verwaarloosd bijliggen op het moment en gaan dan in de zon zitten wachten. Het is intussen zeker twintig graden en zeer aangenaam buiten.
Om drie uur worden we, samen met drie oudere dames, het huis binnengelaten. Onze gids vertelt heel interessant over de twee gegoede families, die in dit huis woonden. George Carter begon de Oatlands plantage in 1797 en bouwde het huis in 1804
Begin twintigste eeuw werd het verkocht William en Edith Eustis. Die laatste familie was bevriend met alle belangrijke Amerikanen ten tijde van de wereldoorlogen. Edith groeide op met Franklin Roosevelt. Wie interesse heeft kan de geschiedenis hier lezen. Ons duizelt het na een tijdje van de namen, maar het verhaal van hun levens is erg interessant.
We kijken nog even rond in het leuke winkeltje bij de plantage en rijden dan terug naar ons huis. Onderweg laat ik Naomi de plekken, waar ik regelmatig over schrijf, zien.
Bij ons thuis drinken we nog wat en pakt Naomi de spulletjes uit, die ze voor me mee heeft gebracht. Mijn hemel, het lijkt wel Sinterklaas! Een hele stapel tijdschriften, Delfts blauwe vezeldoekjes en een schort, Pickwick thee (Rick is daar vooral dolblij mee), stroopwafels, drop en pepermunt. Ik vergeet vast nog wat, allemaal even leuk en lekker.
Nogmaals bedankt, Naomi!
Dan loopt het alweer tegen zessen en is het tijd om Naomi en Roberto naar de metro te brengen. Morgen gaan ze alweer terug naar Nederland. Hopelijk gaat het voorspelde zware weer niet voor problemen met hun vlucht zorgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten